Lize heeft trommelvliesbuisjes

Vandaag was een heel ingrijpende dag voor Lize. Vorige week gaf de KNO arts het advies om trommelvliesbuisjes te plaatsen omdat ze al maanden doof is door zg. 'glue ears'. En dat kon al vandaag. Voor Lize erg snel maar wel hoog tijd omdat ze steeds meer tekst van anderen ging missen. De arts gaf aan dat mogelijk ook haar neusamandel verwijderd moest worden als die de buizen van Eustachius blokkeerde.
Gister is Lize met Mila en Jet naar de voorlichting geweest voor kindertjes die in het Amstelland Ziekenhuis in Amstelveen ook buisjes krijgen. Middels een film en oefenen op Bas de Beer werd verteld wat Lize allemaal kon verwachten.
Het werd zo prettig gedaan dat Lize vol vertrouwen vanmorgen om 7.30 met Jet vertrok en om 8.00 dapper de Kinderdagverplegings-afdeling opstapte met haar pop.

Ze was er op voorbereid dat ze een drankje moest drinken en ze wist ook dat ze een zetpil zou krijgen, maar toen het eenmaal zover was dat ze de pil kreeg was ze totaal in paniek.
De herinneringen van vorig jaar aan de ruggenprik vanwege haar hersenvliesontsteking schoten weer naar boven en de angst voor pijn en dokters was er weer helemaal.
De verpleegkundige besloot dat ze de zetpil dan maar tijdens de narcose moest krijgen; de zetpil geven leverde al zoveel stress op...
Om iets voor 9.30 werd Lize opgehaald en kon Jet met haar mee naar de operatie-afdeling. Lize vond het eng. Ze wilde de dokters geen hand meer geven maar de 'slaapdokter' begreep gelukkig heel goed waarom Lize zo bang was. Ze was erg vriendelijk maar ook duidelijk over wat er ging gebeuren. Jet mocht Lize op het bed leggen waar de ingreep zou gebeuren en Lize kreeg 'het kapje met het frambozengeurtje'; de narcose. Lize vond het vreselijk, schreeuwde van angst, maar viel gelukkig snel in slaap. Met een betraande kus van Jet op haar handje werd afscheid genomen.
Na 15 minuten wachten, mocht Jet weer naar Lize in de recover-kamer. Al snel werd Lize worstelend wakker uit de narcose en hoestte ze flink. Ze gaf aan dat ze verschrikkelijk pijn had in haar keel, haar neus bloedde flink en ook spuugde ze bloed. Ze was woest over wat haar was overkomen en bleef lang overstuur. Nadat de arts er nog even bij geroepen was om te kijken naar de bloeding en hij had geconstateerd dat de ingreep wel goed was gegaan, mocht ze gelukkig naar de afdeling.
Daar bleef de pijn, de paniek en de boosheid erg groot en leek de narcose nog niet helemaal uitgewerkt. Lize vond alle aanraking afschuwelijk, sloeg Jet van zich af maar kwam dan weer totaal overstuur op schoot liggen.
De verpleegkundigen veronderstelden dat dit alles vooral kwam door pijn en gebrek aan pijnstilling en wilden haar toch nog even een zetpil geven. Dat vond Lize wel even erg naar maar had er wel meteen profijt van.


En vanaf 11.00 uur voelde Lize zich een stuk minder ellendig. Ze kreeg weer wat trek, vond de enorme ballon die ze kreeg prachtig en wilde ook nog wel even gaan kijken bij het meisje dat ze gister ontmoette en vandaag voor buisjes, neus- en keelamandelen kwam. Na een broodje, veel drinken en tv mochten we om 12.30 lekker weer naar huis met uitgebreide instructies.

Thuis hing er al een prachtige tangojurk van oma voor haar klaar en nadat ze ook Esrah even had gezien en de verschillende opa's en oma's aan de telefoon had gehad en Mila die vandaag op kamp is gegaan had gehoord kon het opknappen beginnen.

En waar het allemaal om begonnen was; ze hoort weer prima!! En dat is heerlijk.