Farouk, Loes en Kader

Vandaag zijn Mila, Lize en Jet bij een heel mooi jongetje op ziekenbezoek geweest. Farouk werd vandaag precies 1,5 maand en zijn moeder Loes hield hem zeer trots en gelukkig op haar schoot.

Het gaat nu weer een stuk beter met Farouk maar vorige week zaterdag is hij zeer ernstig ziek geworden in heel korte tijd. Het begon met snel ademhalen, hij kreunde en steunde en de ouders (Loes en Kader) werden door de weekendarts geadviseerd naar het OLVG te gaan. Daar stuurden ze hen met zeer veel spoed naar het AMC en toen begon een horrorfilm die wij heel goed kennen. Farouk was afschuwelijk ziek geworden ten gevolge van een keto-acidose, hij kwam op de IC te liggen, moest allerlei nare onderzoeken ondergaan en uiteindelijk blijkt dat hij diabetes heeft.......

Farouk ligt nog op de Kinder IC, heeft nog een sonde en krijgt insuline via een infuus maar is weer helder, zijn moeder mag borstvoeding geven en beide ouders proberen zich voor te bereiden op het zorgen voor hun mooie, lieve, kleine zoontje met diabetes......

Een enorme schok voor hen. Ook zij hoorden dat het heel zeldzaam is voor een jong kindje om diabetes te krijgen, ook zij vreten alle info die er beschikbaar is, ook zij worden heen en weer geslingerd tussen opluchting en angst, ook zij moeten de impact van de keto-acidose zien te verwerken.

Gelukkig was onze wederzijdse vriendin Aldje zo alert om Loes en Kader te wijzen op het verhaal van Mila. Aldje vroeg hen of ze behoefte hadden aan onze steun, Aldje vroeg ons of we iets voor hen kunnen betekenen en dat heeft - in ieder geval voor ons- al iets heel bijzonders opgeleverd.
Aldje vroeg het zaterdagavond via een mailtje aan ons en sindsdien klopt mijn hart sneller.
Natuurlijk wilden wij Loes en Kader een hart onder de riem steken, hen laten weten dat hun verhaal zo herkenbaar is, aan hen vertellen dat leven met diabetes weliswaar zeer ingrijpend is, maar beslist niet onoverkomelijk EN we kunnen ze vertellen dat het zeer wel mogelijk is dat ook Farouk een monogenetische vorm van diabetes heeft.
We willen natuurlijk niet de artsen in de weg lopen en Loes en Kader geen valse hoop bieden maar de voortekenen zijn -ondanks de vreselijke start- heel vergelijkbaar;
- ook Farouk werd op tijd geboren en had een laag geboortegewicht
- ook Farouk dronk slecht de eerste week en was wat suf
- ook Farouk kreeg al voor zijn 6e maand diabetes (=neonatale diabetes)
- ook Farouks diabetes startte met een keto-acidose

Farouks DNA kan nog niet onderzocht worden omdat hij vorige week een bloedtransfusie heeft gehad (zo erg was hij er aan toe) maar de artsen hebben aangegeven dat ze over 3 maand dit wel kunnen doen. Loes blijft realistisch maar hoopt op net zo'n wonder als dat van Mila.

Voor Mila en Lize was het spannend en best wat eng om op de Kinder IC te zijn. Toen ik de deur opendeed naar de IC hoorde ik het deuntje van de monitor dat zeer diep in mijn ziel gegroefd is en stokte mijn adem even. Ik twijfelde ernstig of ik dit Mila en Lize wel aan moest doen. Een zeer aardige verpleegkundige kwam op ons af, vertelde dat we bij Loes en Farouk op bezoek mochten komen en was zeer open over hoe we Farouk zouden aantreffen. Met een slangetje in zijn neus en aan zijn hoofdje en armpje. Mila zei heel dapper; Oh dat had ik ook (ze kijkt regelmatig naar de foto's) en Lize kroop heel dicht tegen me aan.

Uiteindelijk viel het erg mee, stelde Loes ons ook gerust en lag Farouk heel tevreden bij Loes in haar armen. Er waren geen andere zieke kinderen op de afdeling, er waren niet voortdurend monitoren die piepten en we hebben ruim een uur met elkaar gepraat.
Voor ons allemaal heel bijzonder. Mila heeft uitgebreid verteld over haar diabetes, over Kids Chain en vond het heel bijzonder om dit kleine kindje te zien dat hetzelfde meemaakt als zij heeft meegemaakt, Lize durfde te vertellen waarom zij bang is in een ziekenhuis, en de moeders hebben veel uitgewisseld. Van Mila mag Farouk zodra hij loopt ook bij Kids Chain en Loes gaf me toestemming om het verhaal van Farouk op de weblog van Mila te plaatsen.

Farouk, Loes en Kader; we kennen jullie nog maar net, maar hebben al een bijzonder plekje in ons hart. We denken veel aan jullie en hopen dat het heel goed met jullie blijft gaan. Veel sterkte met alles dat op jullie afkomt en maak gebruik van ons als je daar behoefte aan hebt!
Aldje; heel erg bedankt voor de bemiddeling!!